Początki szkoły w Księżynie sięgają 1926 roku, kiedy to przeniesiono ją z Horodnian do domu p. Zaczeniuków. Następną siedzibą stały się pomieszczenia domu p. Żółkowskich. W tym czasie szkołą kierowali p. Zygmunt Kalinowski i p. Maria Gusmar.
1 września 1928 roku obowiązki nauczyciela kierującego Publiczną Szkołą Powszechną w Księżynie powierzono p. Henrykowi Banulewiczowi. Była to jednoklasówka. Po trzech latach pracy utworzono dwuklasówkę i p. Banulewicza mianowano kierownikiem szkoły. Placówka stopniowo rozwijała się, przybywało dzieci i nauczycieli. W roku szkolnym 1938/39 była to już pięcioklasówka tzw. Szkoła Powszechna III stopnia realizująca obowiązujący wówczas pełny program pierwszego etapu nauczania.
W roku 1933 roku mieszkańcy Księżyna i okolicznych wsi rozpoczęli budowę nowego budynku szkolnego, na ziemi ofiarowanej przez braci Zaczeniuków (z ich cegły i drewna).
W 1934 roku rozpoczęto lekcje na parterze nowej szkoły, składającej się z dwóch izb lekcyjnych, holu i kancelarii. W latach następnych oddano do użytku dalsze trzy izby lekcyjne, górny hol, pokój nauczycielski oraz mieszkanie kierownika szkoły.
11 listopada 1937 roku wyświęcono nowy budynek. Kierownikiem szkoły został p. Henryk Banulewicz.
Podczas okupacji rosyjskiej, od 24 września 1939 roku do 22 czerwca 1941 roku, kierownikiem placówki był Rosjanin Iwan Charkow.
We wrześniu 1941 roku rozpoczęto normalny rok szkolny, choć ze zmniejszoną liczbą nauczycieli. Tuż przed przerwą świąteczną, ówczesny sołtys wsi Księżyno, doręczył do szkoły pismo komisarza niemieckiego, nakazujące przerwanie zajęć i zamknięcie szkoły. Po przerwie świątecznej, mimo zakazu, p. Henryk Banulewicz, p. Jadwiga Dzienis i p. Stanisława Kossakowska, przy pomocy dwóch uczennic szkoły: Ireny Zaczeniuk i Ireny Jakiel oraz późniejszego księdza, Mieczysława Kuźnickiego, prowadzili tajne nauczanie, którym objęto dzieci z Księżyna, Kol. Księżyno, Cegielni Księżno, Horodnian, Niewodnicy Koryckiej i Ignatek. Tajne komplety odbywały się w mieszkaniach nauczycieli i uczniów.
W lipcu 1944 roku, tuż przed wycofaniem się wojsk niemieckich, pan Banulewicz wraz z pracownikiem Cegielni Kozowszczyzna, Józefem Klemensowiczem, uratowali budynek szkoły przed wysadzeniem go w powietrze.
1 września 1944 roku rozpoczęto “normalne” zajęcia szkolne. Funkcję kierownika szkoły do 1972 roku pełnił p.Henryk Banulewicz.
Po jego ustąpieniu obowiązki dyrektora szkoły sprawował śp. p. Stanisław Gierłachowski, nauczyciel historii, wychowawca wielu pokoleń. Był nim do roku 1982.
Po nim szkołą kierowała p. Aleksandra Juszczyk, nauczycielka biologii. Za jej kadencji została wmurowana tablica pamiątkowa poświęcona byłemu nauczycielowi naszej szkoły, porucznikowi Czesławowi Sucharskiemu, który zginął w Katyniu. Inicjatorem tych działań była p. Krystyna Zimnoch.
Następnie stanowisko objęła p. Jadwiga Matoszko. Powstał wtedy Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu jego członków, nauczycieli, rodziców, a w szczególności p. Wacława Staniszewskiego, dobudowano nową część szkoły : sześć sal lekcyjnych, bibliotekę, świetlicę, szatnię, zaplecze gospodarcze.
Od 01.08.1997 roku funkcję dyrektora szkoły pełni p. Mirosław Adam Guzewicz. Przeprowadził on gruntowny remont naszej placówki i dokończył budowę sali gimnastycznej.
14 października 2001 roku odsłonięto w szkole tablicę pamiątkową poświęconą p. Henrykowi Banulewiczowi, długoletniemu kierownikowi, budowniczemu i wychowawcy tejże szkoły. Otwarto Izbę Tradycji, zainicjowaną przez wieloletnią nauczycielkę oraz wychowawczynię wielu pokoleń śp p. Zofię Chodorowską oraz nauczycielkę kształcenia zintegrowanego Wiolettę Zawadzką. Pani Chodorowska zajęła się pamiątkami dotyczącymi historii szkoły.Izbą Regionalnąi gromadzeniem pamiątek codziennego użytku z początku XX wieku zajęła się p. Zawadzka.
Podczas wakacji 2004 roku dobudowano do szkoły łącznik, wiążący salę gimnastyczną z budynkiem szkolnym. Kilka lat później powstało wielofunkcyjne boisko, parking i szkolny plac zabaw.
15 lutego 2008 roku, w 33 rocznicę śmierci księdza Michała Sopoćki, odbyło się nadanie jego imienia naszej szkole. Uroczystość tę poprzedziła msza święta w miejscowym kościele pw św. Józefa Rzemieślnika, której przewodniczył ks. abp Edward Ozorowski, a homilię wygłosił Infuat ks. Stanisław Strzelecki. Podczas mszy, Metropolita Białostocki, ks. Arcybiskup Edward Ozorowski, poświęcił szkolny sztandar. Następnie, w budynku szkoły, arcybiskup Edward Ozorowski odsłonił i poświęcił wykonane z brązu popiersie Patrona Szkoły Ks. Michała Sopoćki. W tej uroczystości wzięli też udział goście z Litwy, z zaprzyjaźnionej polskiej szkoły w Taboryszkach, z miejscowości, w której nasz Patron w latach 1914-1918 był wikariuszem.
30 kwietnia 2010r. odbyło się poświęcenie tablicy ofiarowanej “Dębowi Katyńskiemu” upamiętaniającemu zamordowanych w Katyniu w 1940r., a także nauczycielowi naszej szkoły por.Czesławowi Sucharskiemu.
W 2010 roku w naszej placówce powstał powstał punkt przedszkolny dla dzieci w wieku 3-5 lat. Przedszkole rozwija się i doskonale funkcjonuje do dziś.
Błogosławiony Ksiądz Michał Sopoćko
Urodził się 1 listopada 1888 r., ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Wilnie i tam w 1914 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił obowiązki wikariusza, kapelana wojskowego, ojca duchownego kleryków i wykładowcy uniwersyteckiego. W 1933 r. spotkał siostrę Faustynę i został jej spowiednikiem. Był pierwszym kapłanem, który uwierzył w otrzymywane przez nią objawienia. Zatroszczył się o potwierdzenie, że s. Faustyna jest osobą wiarygodną, a potem do końca swego życia propagował kult Miłosierdzia Bożego. Kazał s. Faustynie spisywać swoje prywatne objawienia; powstał z nich “Dzienniczek”. Postarał się też o namalowanie obrazu Jezusa Miłosiernego. Po zamieszkaniu w 1947 r. w Białymstoku, słowem i piórem głosił Boże Miłosierdzie. Wykazywał głęboką wiarę, heroiczną cierpliwość i miłość zwłaszcza do ludzi biednych. Niemalże do końca swych dni uczestniczył aktywnie w życiu diecezji, pracował naukowo, publikował. Zmarł w domu Sióstr Misjonarek przy ul. Poleskiej 15 lutego 1975 r.
15 lutego 2008 r., w 33 rocznicę śmierci księdza Michała Sopoćki, odbyło się nadanie jego imienia naszej szkole.
” Ufność w Miłosierdzie Boże to najkrótsza droga do świętości”